Skip to main content

Factsheet

  • Naam: Joost van Beek
  • Leeftijd: identiek aan de 911
  • Beroep: vermogensbeheerder
  • Burgerlijke staat: getrouwd met Manon, vader van 2 dochters, Michou (20) en Anouk (17)
  • Auto’s: Porsche 912 uit 1968 en 'n 911T Targa uit 1972 met 2.7 liter motor
  • Bijzonderheden mbt. de 911T: S-pakket, 2.7S motor, leren stuur, veerpootbrug en oliekoeler

 

Het Porschevirus had mij al op jonge leeftijd in de greep. Op de lagere school verzamelde ik plaatjes en folders van de 911 en het was veruit mijn favoriete auto om te tekenen. In 2001 liep ik geheel per toeval tegen een prachtig gerestaureerde 912 aan tijdens een bezoek aan de Volvo dealer toen ik op zoek was naar een nieuwe leasebak. De 912, een Coupe uit 1968, stond enigszins weggemoffeld in een hoek van de garage. De eigenaar had als hobby het (laten) restaureren van oude auto’s, maar niet het erin rijden. Hij wilde de auto wel verkopen maar alleen aan een liefhebber. Nou, een grotere liefhebber kon hij zich bijna niet wensen en de deal was snel beklonken.  Overigens was mijn vrouw nog enthousiaster dan ik, ze zag dat ik (wij) hier volop van zou gaan genieten. De koop ging vergezeld met originele importpapieren (uit Californie) en een stapel foto’s van de restauratie van de carrosserie uitgevoerd door Siemerink (in IJmuiden). Je zult begrijpen dat de aankoop van de leasebak toen een bijzaak voor mij was geworden. Het rijden in zo’n oude auto was wel even een stap terug in de tijd, immers geen rem- of stuurbekrachtiging en een hakerige versnellingspook. Het genot om erin te rijden was echter des te groter, een auto die “leeft” en die een fijn gevoel oproept. Tevens bleek de 912 een prima gezinsauto (weliswaar voor kortere afstanden), mijn twee dochters (toen leeftijd 5-8 jaar) pasten prima achterin. We hadden veel bekijks als we met z’n viertjes uit de auto stapten. Erg leuk waren ook de begroetingen van andere (nieuwere) Porsche rijders, geregeld ging hun duim omhoog dat ze het een gaaf bakkie vonden. Je moet vertrouwen in een (oude) auto krijgen, dat kostte me wel tijd. De motor sloeg in het begin vaak af, de oorzaak was snel en makkelijk verholpen, er zat nog vuil in de tank en een benzinefilter in de leiding deed wonderen. Als de 912 een tijdje stil had gestaan was alle benzine uit de carburateurs verdampt en duurde het een tijdje voordat de motor aansloeg. Dit heb ik verholpen met het monteren van een handpompje (zoals in een buitenboordmotor) in de brandstofleiding.

In 2004 verhuisden we naar een andere woning waarbij de mogelijkheid van een garage was. Met enigszins voorbedachte rade lieten we een garage bouwen die wat langer (10 meter) dan gemiddeld was, want je weet maar nooit waar dat handig voor kan zijn..... Het Porsche virus nam in hevigheid weer toe, mede door bijeenkomsten met de klassieke club waar prachtige 911’s aan deelnamen. Ik ging op zoek naar een targa en ik had ook behoefte aan wat meer pk-tjes dan in de 912 (90). In de Telegraaf stond al een tijdje een advertentie van een zilverkleurige targa (2.4T uit 1972), die bij een VW dealer in het oosten van het land gestald stond. Toen ik voor mijn werk in de buurt was besloot ik eens een kijkje te gaan nemen (met de te verwachten gevolgen!). Ook deze auto stond weggemoffeld en had zelfs enkele maanden buiten gestaan (doodzonde!). Ik herinner me nog heel goed de eerste kennismaking met deze 911, een ritje s’avonds op landweggetjes. Deze rit leek meer op karten, wat een heerlijk scheurijzer was het. Houdt dan je hoofd maar koel tijdens de onderhandelingen met de eigenaar. De eigenaar wilde graag van de auto af omdat die al enige tijd te koop stond, mazzeltje voor mij dus. De auto bij APP in Weesp volledig laten keuren met grote onderhoudsbeurt, waarbij de vervanging van de mechanische brandstofpomp het duurste onderdeel was. Ook deze Porsche was al grotendeels gerestaureerd en overgespoten naar mijn favoriete kleur (zilvergrijs). Er zat een gereviseerde 2.7S (VS versie) motor in die op loodvrije benzine kan rijden en beduidend zuiniger is dan de originele 2.4 motor. Omdat de vorige eigenaar plannen had om met de 911 op het circuit te gaan rijden, had hij een aantal plezierige aanpassingen laten doen zoals het monteren van een veerpootbrug, sportstuur, oliekoeler en bredere banden (205). De belangrijkste aanpassingen die ik heb laten doen aan zowel de 911 als de 912 zijn het tectyleren van de onderkant (Dinitrol behandeling), het installeren van een startonderbreker en bij de 911 het opnieuw bekleden van de Recarostoelen. Dit najaar laat ik het vinyl van het targadak vervangen door Hans Knoop in Bergeijk. De 912 vond ik de laatste tijd nogal zweverig rijden. De oorzaak was hier heel simpel, de banden waren inmiddels op hoge leeftijd (20 jaar), maar het profiel was uiteraard nog prima vanwege het geringe gebruik. Na vervanging door nieuwe banden (Continental 5) rijd de 912 weer als een zonnetje. Beide auto’s zijn in onderhoud bij Porsche Kraan Service, een familiebedrijf dat nu door de twee zonen van de oprichter wordt gerund.

In mijn omgeving waren er veel verbaasde reacties waarom ik een tweede Porsche gekocht had met (vrijwel) identieke kleur. Tja, kan iemand die niet met het Porsche virus besmet is dit wel begrijpen? Mijn buurman gelukkig wel, die heb ik inmiddels een 911 uit 1986 aangesmeerd. Het verkopen van de 912 heb ik nooit overwogen vanwege mijn verbondenheid met mijn eerste Porsche en de prachtige vorm (Coupe vind ik mooier dan targa). En het kan nog gekker! Porsche was gelukkig zo wijs om de 911 geleidelijk weer meer naar de eerste klassieke versie aan te passen. Ik vond de 997 met de ronde koplampen dan ook weer een prachtige verschijning en besloot om hier voor de gein eens een proefrit in te gaan maken. Driemaal is scheepsrecht wordt wel eens gezegd, nou dat was bij mij zeker toepasselijk. In het kort, ik heb vorig jaar mijn derde Porsche (Carrera S) aangeschaft en mezelf beloofd dat dit echt de laatste is. Ik hoef een lid van de klassieke Porsche club zeer waarschijnlijk niet uit te leggen wat de reden van deze aanschaf was. De vraag die ik nu vaak hoor: heb je dan nog wel zin om in je oude Porsche te rijden, die een stuk langzamer (maar nog steeds vlot) is ? Ik vergelijk het dan met naar muziek luisteren: afhankelijk van je stemming op dat moment luister je naar een bepaald genre. Als het zonnetje lekker schijnt en ik in de omgeving ga rijden is de targa veelal favoriet mede vanwege het open dak. Ga ik verder weg met veel snelweg dan de Carrera en de 912 is echt voor het klassiek “cruisen” bij droog weer. De karakteristiek van de motor van alle drie de auto’s vertoont veel overeenkomsten: vlot reageren op het gaspedaal en trekkracht over het gehele toerengebied (niet zoals bij veel auto’s pas boven 2000 toeren). En natuurlijk het Porsche zo kenmerkende motorgeluid.  Mijn dochters en vrouw heb ik ook al in lichte vorm met het virus besmet. De dochters gaan het liefste mee met de Carrera, daarin zit een dikke Bose installatie. Wat mij betreft gaat er niks boven de 911 “sound”, die geeft je meer kippenvel dan een snerpende gitaar.

Mijn laatste uitdaging op autogebied is nu om wat aan mijn twee linkerhanden te doen. Na de recente technische clubbijeenkomsten bij Peter Broerse ga ik samen met hem een klassieker “ontleden” en leren van eenvoudige reparaties. Het geeft me een prettig gevoel als ik meer van de techniek begrijp en niet bij het eerste, beste probleem meteen de wegenwacht moet bellen.