Skip to main content

Zondag de 22e mei was een regenachtige dag, maar dat mocht de pret niet drukken. Ooit 30 jaar geleden met 13 Porsches begonnen is de P&P Rit nu uitgegroeid tot een ware niet te missen klassieker van de PCH met 50 Porsches en deze rit was dus volgeboekt! Er konden geen Porsches meer bij. Probeer maar eens een restaurant te vinden dat ‘’even’’ honderd m/v wil en kan  ontvangen. Peter en Paul dus wel en het was weer als vanouds prima eten en drinken.

De tocht startte met het uitdelen van een roadboek met nostalgische foto’s en een vragenlijst met 12 vragen waarbij je zelf je route kon bepalen. Volgens Paul zou dit de gemakkelijkste tour ooit worden. Dat betekende dus meer of minder instinkers! We zouden er snel achter komen. Geniet in elk geval van de rit en de dorpjes zeiden Peter en Paul nog bij de briefing, ‘’je komt er waarschijnlijk nooit meer’’.

Tijdens de rit zagen we regelmatig Porsches van diverse kanten komen aanrijden. Waarschijnlijk dachten ze dat ook over ons. Veel antwoorden waren met behulp van Google en Wikipedia te vinden. Zelfs Google maps hebben we gebruikt om te zien waar wat stond. Peter en Paul hadden daar blijkbaar rekening mee gehouden, want niet alles was op te zoeken en je moest regelmatig je auto uit.

De instinker was er wel degelijk. De vraag was hoeveel leeuwtjes ergens stonden. Die leeuwtjes zaten echter en daarmee was het antwoord dus: nul. Wij hebben de leeuwtjes niet eens gezien, wel gezocht, maar niet gevonden. Dat bleek ook logisch, we zijn er gewoon voorbij gereden. Ze bleken direct bij de ingang van het betreffende dorp te staan. Zo ook waar Jaap en Suzan woonden. Die hadden we uiteindelijk wel, maar dat huis stond direct naast een bedrijf waar een vraag over was. Je reed daar gemakkelijk aan voorbij.

Ondanks de regen was het een prima tocht met een gezellig diner (lopend buffet) na afloop. De prijzen werden door Peter Akkerman International Eye Fashion B.V. ter beschikking waren gesteld. Traditioneel eindigden we de dag met onze lijfspreuk: ‘’we hebben een P.., we hebben een C.., we hebben een H..  PCH‘’.

De PCH, bestuur en leden danken Peter en Paul voor hun jarenlange inspanningen en niet te vergeten de lol die we altijd hebben gehad. De altijd vrolijke gezichten van de beide heren bij de rit, we zullen ze missen want de moeder der PCH-tochten is niet meer. Uiteraard blijven we onze positivos Peter en Paul wel zien, maar hoe nu verder? Wie neemt de handschoen op en organiseert deze rit in mei volgend jaar?

klik hier voor het fotoverslag